De cijfers zijn pijnlijk en confronterend. Sinds 2013 ontving Unibet honderden noodsignalen van spelers die aangaven niet meer verder te willen leven. De aanbieder benadrukt dat elke melding een alarmbel is — niet alleen voor het bedrijf, maar voor de hele sector.
De discussie over de zorgplicht van gokbedrijven laait opnieuw op nu blijkt dat gokverslaving vaker gepaard gaat met suïcidale gedachten. Experts waarschuwen dat aanbieders meer moeten doen om vroegtijdig in te grijpen.
Noodsignalen komen vaak laat binnen
Bij Unibet zijn de suïcidale meldingen geen uitzondering meer, maar een terugkerend signaal van een dieper probleem. Veel spelers zoeken pas contact als schulden en schaamte te groot zijn geworden. De aanbieder zegt sinds 2013 te werken met interne protocollen om zulke noodsituaties te herkennen en direct door te verwijzen naar hulpinstanties.
Toch roept de vraag zich op of dat genoeg is. Het feit dat spelers zelf de stap moeten zetten, maakt dat veel gevallen ongezien blijven. Gokverslaving is een sluipend probleem: mensen verliezen niet alleen geld, maar vaak ook controle over hun leven.
Een recent onderzoek liet zien dat één op de drie getroffen Nederlandse gokkers suïcidale gedachten heeft gehad. Dat cijfer legt een zware verantwoordelijkheid bij bedrijven die winst maken aan diezelfde spelers.
Een zorgplicht met grenzen
De Nederlandse wet verplicht aanbieders om het speelgedrag van klanten te volgen en in te grijpen bij risicovol gedrag. Dat kan variëren van een telefoontje tot tijdelijke uitsluiting. Toch blijven er grijze gebieden: hoe ver mag of moet een aanbieder gaan?
Volgens CasinoZorgplicht.nl is het niet genoeg om enkel te reageren. Bedrijven moeten proactief signalen herkennen, ook als spelers daar niet expliciet om vragen.
In het Verenigd Koninkrijk is dat besef al eerder gegroeid. De UK Gambling Commission (UKGC) waarschuwde dat er een duidelijke band bestaat tussen intensief gokken en suïcidale gedachten. Britse aanbieders kregen de opdracht om meer data te gebruiken om risico’s in een vroeg stadium te ontdekken.
Nederland volgt dat voorbeeld langzaam, maar de druk neemt toe. Politici, hulporganisaties en toezichthouders dringen aan op strengere handhaving van de zorgplicht.
De menselijke kant van toezicht
De verhalen achter de cijfers zijn het moeilijkst. Medewerkers van gokbedrijven beschrijven de gesprekken met spelers als zwaar en soms traumatisch. Ze praten met mensen die radeloos zijn, gevangen tussen schuldgevoel en verslaving. Voor die medewerkers is er vaak weinig ruimte om meer te doen dan doorverwijzen.
Unibet benadrukt dat de zorgplicht niet alleen juridisch, maar ook moreel is. Toch blijft het een dunne lijn tussen verantwoordelijkheid en privacy. Te laat ingrijpen kan levens kosten, te vroeg ingrijpen kan leiden tot wantrouwen bij spelers die juist open willen blijven spelen.
De discussie gaat dus niet alleen over regels, maar over menselijkheid. Achter elk scherm zit iemand met een verhaal. En dat besef lijkt, langzaam maar zeker, door te dringen in de gokindustrie.