Nu de Europese markt voor online kansspelen gestaag blijft groeien, baart de regelgevende versnippering tussen de lidstaten de sector steeds meer zorgen. Maarten Haijer lanceerde een duidelijke oproep: het is tijd dat Europa zijn regels harmoniseert om spelers beter te beschermen en de uitbreiding van de zwarte markt te beperken.
Een bittere vaststelling: versnippering tot in detail
Toen Maarten Haijer, secretaris-generaal van de European Gaming and Betting Association (EGBA), onlangs sprak met SBC News in Lissabon, verborg hij zijn bezorgdheid niet: de gokmarkten in Europa blijven te uiteenlopend. Voor hem is de uitdaging duidelijk: zonder gemeenschappelijke visie zullen sommige landen achterblijven.
Hij noemt Denemarken als een duidelijk voorbeeld van een goed uitgewerkte reguleringsaanpak. Ook België komt ter sprake, dat een zesjarige reguleringsstrategie heeft opgestart waarbij verschillende ministeries betrokken zijn om een stabielere goksector te ontwikkelen.
Maar tegenover deze positieve voorbeelden springt één land eruit – en niet om goede redenen.
De Nederlandse situatie kwam herhaaldelijk aan bod tijdens het gesprek. In het voorbije jaar werd de markt daar onderworpen aan zware fiscale lasten en strenge vereisten, wat spanningen veroorzaakte met de operatoren. Het vertrek van Teun Struycken, een sleutelfiguur in het nationale gokbeleid, liet hervormingen in het ongewisse en verstoorde de hele sector. Volgens Haijer is het risico duidelijk: als de gebruikerservaring te stroef wordt door overdreven beperkingen, zullen spelers zich wenden tot illegale platforms.
“Door stortingslimieten in te voeren – wat voor buitenstaanders een goed of logisch idee lijkt – is het reële effect dat de spelers die het meest spelen, en die men net beter wil beschermen dan zij die weinig of niet spelen, naar de zwarte markt overstappen,” verklaarde Haijer. “Als we te veel obstakels voor spelers opwerpen, werkt het niet. Wanneer de speelervaring zeer slecht wordt, gaan klanten elders spelen, waar ze vrij kunnen spelen.”
Een harmonisatie binnen handbereik… of een luchtspiegeling?
Tegenover deze versnippering stelt Haijer wat een ideale, maar vaag omlijnde oplossing lijkt: een geharmoniseerde Europese gokwetgeving. Deze zou een gemeenschappelijk kader moeten creëren, met als doel de zwarte markt te bestrijden en de spelersbescherming te versterken.
Hij nuanceert echter: gokken blijft in wezen een nationale bevoegdheid, nauw verbonden met de fiscale systemen en budgettaire prioriteiten van elk land. Dat nationale gewicht remt de totstandkoming van een consensus binnen het Europees Parlement en de Raad van de EU.
Toch ziet Haijer een bemoedigend teken: nationale wetten groeien steeds meer naar elkaar toe, ondanks hun verschillen. In die context zou standaardisering op specifieke domeinen (reclame, belastingen, risicomarkers) zinvol zijn. Maar de uitvoering blijft onzeker zolang de reclameregels sterk verschillen van land tot land, gaande van totale verboden tot gedeeltelijke beperkingen.
De mijlpaal van risicomarkers: een concrete vooruitgang
Ondanks de hindernissen kan een lopend project een eerste vorm van harmonisatie vertegenwoordigen: de Europese normalisatie van gokrisicomarkers. Dit mechanisme stelt operatoren en autoriteiten in staat om risicogedrag te identificeren volgens gemeenschappelijke criteria (duur, ritme, frequentie, enz.).
Op 25 september stemden de nationale normalisatie-instanties met meerderheid in met dit initiatief, gedragen door het Europees Comité voor Normalisatie (CEN). Hoewel het vrijwillig blijft, zou deze norm begin 2026 afgerond moeten zijn.
De Safer Gambling Week en blijvend engagement
Zelfs zonder een volledig geharmoniseerd wettelijk kader geeft de EGBA niet op. De vereniging blijft transnationale initiatieven promoten, zoals de European Safer Gambling Week, een jaarlijks programma dat toezichthouders, operatoren, academici en personen die met gokproblemen geconfronteerd worden samenbrengt.
Meer dan om normen draait het voor de EGBA om het bevorderen van een cultuur van verantwoordelijkheid: samenwerking, luisteren naar spelers, preventie en behandeling van problematisch gokgedrag. De stemming over de risicomarkers past in deze strategie van kleine, pragmatische stappen — stappen die op termijn kunnen leiden tot een bredere harmonisatie.
Het verhaal dat Maarten Haijer vertelt, legt een fundamentele spanning bloot: enerzijds de noodzaak om spelers te beschermen en de zwarte markt te bestrijden; anderzijds het gewicht van nationale soevereiniteit en fiscale verschillen. Een volledige Europese harmonisatie van de goksector blijft een verre horizon, maar initiatieven zoals de normalisatie van risicomarkers tonen aan dat convergentie mogelijk is — al is het op gerichte domeinen.
“Wij hopen op een meer structurele aanpak voor sommige van deze kwesties, en dat dit de eerste stap zal zijn in een lange reeks. Dit zal meer aandacht, debat en bereidheid tot nauwere samenwerking opwekken,” besloot Haijer.