In de sterk gereguleerde wereld van het Britse kansspelwezen heeft het white label-model zich gevestigd als een strategische toegangspoort voor tal van buitenlandse merken. In plaats van zelf een vergunning aan te vragen (een lang, duur en complex proces), leunen deze bedrijven op een operator die al over een Britse licentie beschikt. Het “white label” stelt hen in staat hun diensten legaal aan te bieden, zonder zelf een vergunning van de Gambling Commission te bezitten.
Wat zijn white labels in de kansspelindustrie?
In de sector van online kansspelen verwijst de term “white label” naar een model van gedeelde licentie, waarbij een bedrijf met een officiële vergunning van de Gambling Commission andere merken toestaat deze licentie te gebruiken om legaal te opereren.
Concreet betekent dit dat een buitenlandse operator zonder eigen Britse vergunning toch diensten aan Britse spelers kan aanbieden via een al erkend platform. Het is een beetje alsof men een exploitatierecht onderverhuurt, op voorwaarde dat men de regels van de vergunninghouder naleeft.
De white label-houder is verantwoordelijk voor alle juridische en regelgevende aspecten: naleving, spelersbescherming, anti-witwasbeleid, controle van transacties, enz. De partnermerken houden zich op hun beurt bezig met branding, marketing, klantinterfaces en het commerciële aanbod.
Waarom is dit systeem aantrekkelijk?
Het antwoord is tweeledig: flexibiliteit en snelle toegang tot de markt. Voor een buitenlands merk dat zich op Britse gokkers wil richten, vormt het verkrijgen van een onafhankelijke vergunning een enorme drempel. Dat houdt complexe audits in, onberispelijke financiële transparantie, en een technische infrastructuur die voldoet aan de normen van de regulator.
Het white label biedt daarentegen een snellere route. Een merk kan bijna onmiddellijk opereren onder de vlag van een reeds erkende partner. Het profiteert van een kant-en-klare platformoplossing, een conforme betalingsinfrastructuur en beveiligde hosting. Het is een ideale oplossing om een markt te testen zonder massale structurele investeringen.
Een springplank voor innovatie en internationalisering
In een geglobaliseerde context is dit model bepalend geweest om van het VK een internationaal centrum voor online weddenschappen te maken. Merken als SBOTOP, Fun88, Sportsbet.io of W88, vaak verbonden aan sponsoring van Premier League-clubs, konden dankzij de platformen van TGP Europe – tot voor kort een van de grootste white label-aanbieders van het land – snel toegang krijgen tot een breed publiek.
Deze merken zijn geen simpele “klonen”: ze bouwen eigen identiteiten op, richten zich op specifieke culturele segmenten (zoals de Aziatische of Afrikaanse markt) en bieden gepersonaliseerde gebruikerservaringen, met respect voor het Britse juridische kader.
Een gedelegeerde verantwoordelijkheid… die zorgen baart
Maar achter dit schijnbare succes gaat een complexere realiteit schuil. Het white label-model berust op een riskant principe: de wettelijke verantwoordelijkheid ligt bij de vergunninghouder, niet bij de partnermerken. Dat betekent dat als een white label-platform de regels overtreedt (op vlak van witwaspreventie, spelersbescherming of reclame), het de vergunninghouder is die gesanctioneerd wordt.
De zaak TGP Europe illustreert dit op pijnlijke wijze. In mei 2025 kreeg het bedrijf een boete van 3,3 miljoen pond wegens ernstige tekortkomingen op het vlak van zorgvuldigheid en naleving. In plaats van zijn werking te herzien, besloot het zijn licentie in het VK in te trekken. Gevolg: de merken die het hostte – waaronder verschillende zichtbaar op de shirts van Engelse voetbalclubs – moesten hun activiteiten in het VK opschorten.
Een model dat verdeeldheid zaait bij de autoriteiten
De Gambling Commission, de Britse toezichthouder op kansspelen, erkent de waarde van het white label-model… maar waarschuwt tegelijk dat het risico’s kan inhouden als het slecht wordt omkaderd.
In het kader van de Gambling Act Review, gelanceerd in 2020, stelt de toezichthouder verscherpte controles voor op white label-partnerschappen. Verschillende pistes worden onderzocht: frequentere audits, verbeterde traceerbaarheid van geldstromen, en een totale transparantie over bestuursstructuren.
Voetbalclubs in het vizier
Het debat reikt intussen verder dan de kansspelsector. De Gambling Commission heeft waarschuwingen gestuurd naar Premier League-clubs die merken sponsoren via een white label-constructie. Als die merken de Britse regels niet meer naleven, kunnen de clubs zelf gesanctioneerd worden.
Dat geldt onder andere voor Newcastle, Fulham, Wolverhampton en Burnley, die commerciële partnerschappen waren aangegaan met merken die afhankelijk waren van TGP Europe. De toezichthouder eist nu dat deze clubs controleren of de platforms nog toegankelijk zijn vanuit het VK, en de promotie onmiddellijk stopzetten indien dat het geval is.
Een hervorming, geen afschaffing
Moeten white labels dan afgeschaft worden? Zo eenvoudig ligt het niet. Veel experts benadrukken dat het model deugdelijk kan zijn, mits het goed gereguleerd wordt.
Het laat nieuwe spelers toe tot de markt, stimuleert innovatie, en bevordert diversiteit in een sector die wordt gedomineerd door enkele grote spelers. Het probleem ligt niet bij het model zelf, maar bij het gebrek aan toezicht op bepaalde partners, en bij het ontwijken van juridische verantwoordelijkheden door sommige bedrijven.