1,2% van de jongeren in een problematische gok­situatie in het Verenigd Koninkrijk

De editie 2025 van de studie van de Gambling Commission (Verenigd Koninkrijk) over jongeren en gokken werpt licht op een paradoxale realiteit: meer jongeren nemen deel aan gokactiviteiten, maar het erkende probleemniveau blijft stabiel. Op basis van gegevens verzameld bij 3.666 adolescenten tussen 11 en 17 jaar schetst het onderzoek een genuanceerd beeld van gedrag, motivaties en risico’s.

Een hogere deelname, maar grotendeels buiten de gereguleerde circuits

Een van de duidelijkste signalen van de studie is de stijging van het aandeel jongeren dat het afgelopen jaar zijn eigen geld heeft uitgegeven aan gokactiviteiten: 30% van de adolescenten (11-17 jaar) zegt dit gedaan te hebben, tegenover 27% in 2024. Deze toename wordt vooral verklaard door een groter beroep op niet-gereguleerde gokvormen: in 2025 hebben 18% van de jongeren gegokt in niet-omkaderde contexten, tegenover 15% het jaar voordien.

Onder de vermelde activiteiten zijn diegene die wettelijk toegankelijk zijn voor minderjarigen het meest frequent: arcademachines (21%), weddenschappen tussen vrienden of familie (14%) en kaartspelen voor geld met vrienden of naasten (5%). De studie merkt daarentegen op dat, wanneer men arcademachines uitsluit, slechts 6% van de jongeren deelnam aan gereguleerde betaalde gokvormen — een quasi stabiel cijfer in vergelijking met 2024.

Deze stijging van de deelname roept de vraag op: wordt gokken stilaan een bijna genormaliseerde vrijetijdsbesteding onder adolescenten? En zo ja, in welke vorm? Volgens de gegevens gaat het minder om toegang tot gereguleerde gokspelen, maar eerder om de groei van informelere vormen, tussen leeftijdsgenoten of in zwak omkaderde contexten.

Reclame, influencers en digitale blootstelling

Naast de uitgaven onderzoekt de studie ook de blootstelling van jongeren aan gokgerelateerde boodschappen. In 2025 zegt bijna één op de twee jongeren (49%) wekelijks gokreclame te zien op sociale media, en 47% via apps. Het fenomeen is sterker bij jongens: 53% van de jongens ziet gokreclame op videodeelsites (tegenover 31% van de meisjes), en 57% tijdens sportevenementen (tegenover 37% van de meisjes).

Een ander luik benadrukt de rol van influencers: 31% van de jongeren die gokgerelateerde inhoud op sociale media zagen (zijnde 16% van alle respondenten) geeft aan dat een contentmaker een gokproduct heeft gepromoot. Deze vaststelling zet een bredere vraag op scherp: kunnen jongeren reclame voor gokken onderscheiden van gewone entertainmentcontent? En welke rol speelt digitale invloed in het ontstaan van gokgedrag?

De enquête vermeldt dat het belangrijkste motief om met geld te spelen plezier is (78% van wie geld uitgaf). De digitale omgeving en de frequente blootstelling aan gokcontent of uitnodigende vormen van inzetten scheppen dus een context waarin men speelt voor het plezier, maar mogelijk in een omgeving die bevorderlijk is voor een glijdende overgang naar minder onschuldige gedragingen.

Het gemeten risico treft nog altijd een minderheid, maar blijft waakzaam te volgen

Goed nieuws uit het rapport: het percentage jongeren dat geïdentificeerd wordt als in een problematische goksituatie (score ≥ 4 op de aangepaste DSM-IV-MR-J-schaal) is stabiel gebleven op 1,2% in 2025. In 2024 was dit 1,5%. Daarnaast behaalde 2,2% een score van 2 of 3 (risicocategorie), en 27% behaalde 0 of 1 (geen geïdentificeerd probleem). Zoals Tim Miller, directeur onderzoek bij de Commissie, het formuleert:

“Zelfs met deze verhoogde deelname is het percentage jongeren dat vier of meer scoorde op de aangepaste test voor het opsporen van problematisch gokken bij jongeren niet gestegen, maar gedaald van 1,5% vorig jaar tot 1,2% dit jaar, wat statistisch als stabiel wordt beschouwd.”

Toch mag dit resultaat de nodige waakzaamheid niet verdoezelen. Ook al blijft de incidentie laag, de studie benadrukt dat het terrein gunstig is voor een evolutie, des te meer omdat de gokbetrokkenheid bij jongeren toeneemt. 

De te volgen dimensie is nu die van de ‘gateway’-producten: loot boxes, sociale spellen, prijstombola’s, entertainmentapps… Allemaal vormen die indirect kunnen voorbereiden op meer formele gokpraktijken.

Familie, omgeving en invloeden: wie gokt er thuis?

De gegevens tonen dat 29% van de jongeren minstens één gezinslid heeft zien gokken. In deze groep geeft 7% aan dat dit spanningen of ruzies thuis veroorzaakte, terwijl 9% rapporteert dat het gokgedrag van een naaste hielp om zaken thuis te financieren, zoals vakanties of activiteiten. Deze dubbelzinnigheid onderstreept het belang van de familiale omgeving in hoe een adolescent gokken percipieert.

Men kan zich de vraag stellen: is het zien van een gokker in het gezin een aanzet of een waarschuwing? De studie trekt geen causale conclusie, maar de correlatie blijft betekenisvol. Het is waarschijnlijk dat voorbeelden in het huishouden de voorstelling van gokken bij jongeren veranderen: van louter vermaak naar een mogelijke, genormaliseerde activiteit.

Naar een versterkte regulerende aanpak

Als antwoord op deze cijfers herinnert de Commissie aan de maatregelen die zijn ingevoerd om minderjarigen te beschermen. Sinds augustus 2024 moeten exploitanten van terrestrische gokgelegenheden (ook de kleinere) leeftijdscontroles uitvoeren via test­aankopen. Bovendien moet elke klant die jonger lijkt dan 25 jaar om een leeftijdsbewijs worden gevraagd (voorheen was dat 21 jaar).

Daarnaast vermeldt de studie dat de Commissie haar onderzoek zal verdiepen naar vroege gokervaringen en ‘gateway’-producten om beter te begrijpen hoe ogenschijnlijk onschuldige activiteiten (sociaal gamen, loot boxes) kunnen leiden tot formeler gokgedrag. Dit moet helpen om risicotrajecten te anticiperen en te beperken.

Een punt blijft cruciaal: duidelijke regulering volstaat niet. Jongeren en hun families moeten ook gesensibiliseerd worden voor mechanismen, statistieken en risico’s. De Commissie benadrukt dat dit een permanent werk is.

De studie 2025 van de Gambling Commission schetst een complex beeld: ja, gokparticipatie stijgt onder jongeren, maar nee, het aandeel jongeren dat als probleemgokker wordt geïdentificeerd is niet gestegen. Dat mag geen aanleiding geven tot gerustheid. De verschuiving naar informele en niet-gereguleerde vormen vereist voortdurende opvolging. De digitale context, de invloed van reclame en sociale media, en de familiale omgeving zijn evenveel hefbomen die actief in rekening moeten worden gebracht.