De hoop van duizenden Nederlandse spelers die ervan overtuigd waren hun online verliezen te kunnen recupereren, vervaagt: de advocaat-generaal van de Hoge Raad heeft zojuist een ongunstig advies uitgebracht over de geldigheid van vorderingen die gericht zijn op de nietigverklaring van gokcontracten en het eisen van terugbetalingen. In de toekomst zou de rechtspraak deze massale verzoeken definitief kunnen afsluiten.
Een duidelijk advies
Eind november 2025 bracht de advocaat-generaal (AG) van de Hoge Raad, S.D. Lindenbergh, advies uit in het kader van meerdere prejudiciële vragen die door Nederlandse rechtbanken waren voorgelegd om duidelijkheid te krijgen over de geldigheid van verliezen die zijn geleden in online casino’s.
De inzet? Bepalen of contracten die vóór 1 oktober 2021 werden afgesloten — toen er nog geen wettelijk kader bestond voor online kansspelen — als nietig kunnen worden beschouwd, waardoor de weg zou worden geopend naar teruggave van verloren bedragen. Voor de AG is het antwoord nee: deze contracten zijn niet ongeldig enkel en alleen omdat de aanbieder geen vergunning had.
Volgens hem verbiedt de wet op kansspelen weliswaar het aanbieden van spellen zonder vergunning, maar heeft ze nooit expliciet voorzien dat overeenkomsten die vóór de legalisering werden gesloten, als nietig moesten worden beschouwd. De bedoeling van de wetgever was niet om deze contracten ongeldig te maken.
Bijgevolg houdt volgens de AG de mogelijkheid om verliezen terug te vorderen op basis van wat men een onverschuldigde betaling noemt, geen stand meer.
De argumenten van de advocaat-generaal
De argumentatie van AG Lindenbergh steunt onder meer op de analyse van de inhoud, de geschiedenis en de doelstelling van de wet op kansspelen. Hij legt uit dat op geen enkel moment de tekst, de ontstaansgeschiedenis of de toepassing ervan heeft laten verstaan dat contracten gesloten zonder vergunning ongeldig zouden moeten zijn.
Bovendien merkt hij op dat online gokken bij niet-vergunde casino’s al vele jaren bestond vóór 2021. Toch heeft in die periode geen enkele wetgevende of administratieve stap ooit gesuggereerd dat dergelijke contracten met terugwerkende kracht zouden kunnen worden vernietigd.
Nog een belangrijk punt: volgens hem rechtvaardigt de vaak aangehaalde spelersbescherming geen systematische nietigverklaring van contracten. Andere rechtsmiddelen, minder ingrijpend, zoals vernietiging wegens dwaling of burgerlijke aansprakelijkheid wegens fout, zijn geschikter dan een algemene nietigheid.
Een versnipperde gerechtelijke context en teleurgestelde verwachtingen
Tot voor kort hadden verschillende rechtbanken spelers in het gelijk gesteld. Zo oordeelde de Rechtbank Overijssel op 17 april 2024 dat het ontbreken van een vergunning de overeenkomst nietig maakte — waardoor aanbieders werden verplicht om honderden duizenden euro’s terug te betalen. Gelijkaardige uitspraken volgden in diverse dossiers, en kantoren zoals Loonstein Advocaten hadden collectieve vorderingen aangekondigd om verliezen van duizenden spelers te recupereren.
Maar de positie van de AG verandert alles. Als de Hoge Raad dit advies volgt — wat vaak gebeurt — lopen deze duizenden aanvragen het risico te worden afgewezen. Verschillende rechtbanken hebben al beslist hun uitspraken op te schorten in afwachting van het arrest van de Hoge Raad.
Een concreet voorbeeld: in een recent dossier zag een speler die 94.479,65 € had verloren zijn vordering afgewezen, en moest hij bovendien 5.000 € aan gerechtskosten betalen. De aangehaalde reden: hij had gebruik moeten maken van preventiemechanismen zoals zelfuitsluiting of inzetlimieten in plaats van een terugbetaling te eisen.
Vandaag lijkt het duidelijk dat de juridische strijd voor massale terugbetalingen van verliezen verre van gewonnen is. Hoewel het advies van de AG niet bindend is, wordt het zelden genegeerd. Dat betekent echter niet dat elke mogelijkheid tot beroep is uitgesloten. De AG zelf suggereert dat sommige spelers andere wegen kunnen bewandelen — bijvoorbeeld een beroep op dwaling, een wilsgebrek of burgerlijke aansprakelijkheid indien de aanbieder zijn verplichtingen heeft geschonden.Maar op deze basis gelijk krijgen wordt veel complexer, duurder en onzekerder. Op dit moment lijkt de hoop op een massale terugstorting van gelden aan benadeelde spelers bijzonder onwaarschijnlijk.