De mysteries van het brein van gokkers onthuld
•
10 mrt 2025 •
Reading time: 2 minutes De wereld van kansspelen intrigeert al lang wetenschappers en gezondheidsprofessionals. In Lyon hebben onderzoekers zich tot doel gesteld om de hersenmechanismen van gokkers diepgaand te onderzoeken. Ze willen begrijpen wat er in hun brein gebeurt wanneer ze zich met deze activiteiten bezighouden.
Gokken activeert het beloningssysteem van de hersenen
Kansspelen en gokken prikkelen het beloningssysteem van de hersenen op intense wijze. De spanning van mogelijke winsten, de anticipatie en de opwinding zijn allemaal elementen die dit systeem stimuleren. Deze stimulatie kan echter ook leiden tot verslavend gedrag, waardoor het essentieel is om de onderliggende neurologische processen te begrijpen.
Onderzoeksdoelen: begrijpen om beter te kunnen voorkomen
De onderzoekers van het Centre de Recherche en Neurosciences in Lyon hebben als doel de hersengebieden te identificeren die worden geactiveerd tijdens het gokken.
Met behulp van geavanceerde beeldvormingstechnieken hopen ze de mechanismen bij gelegenheids- en probleemgokkers te onderscheiden. Dit onderscheid is cruciaal voor de ontwikkeling van gerichte preventie- en behandelingsstrategieën.
Guillaume Sescousse, onderzoeker bij Inserm en adjunct-directeur van het Centre de Recherche en Neurosciences de Lyon, legt uit:
“Onze studie bestaat erin om te observeren wat er gebeurt in de hersenen van mensen die aan het spelen zijn, dankzij functionele Magnetische Resonantie Beeldvorming (fMRI), en ook in het ‘echte leven’ door deelnemers gedurende meerdere weken via hun smartphone te volgen.”
De onderzoekers proberen mogelijke hersenverschillen te identificeren op basis van het profiel van de speler. Er bestaat immers een grote diversiteit onder gokkers: sommigen spelen onder invloed van negatieve emoties, terwijl anderen dit doen als reactie op positieve emoties. Bovendien kunnen de hersenmechanismen die betrokken zijn bij pokerspelers verschillen van die bij liefhebbers van gokautomaten.
Een van de meest aanvaarde hypothesen suggereert dat mensen die een verslaving ontwikkelen een lagere dichtheid hebben van bepaalde dopaminereceptoren, genaamd D2. Dit zorgt voor een verminderde hersenrespons op beloningen. Om dit tekort te compenseren, zouden deze individuen zich van nature aangetrokken voelen tot activiteiten die intense beloningen genereren, wat leidt tot aanzienlijke dopamine-afgiftes.
Implicaties voor de samenleving en volksgezondheid
De resultaten van deze studies kunnen grote gevolgen hebben voor het volksgezondheidsbeleid. Een beter begrip van de hersenmechanismen die verband houden met gokken zou effectievere bewustmakingscampagnes en gerichte ondersteuningsprogramma’s voor risicopersonen mogelijk maken.
De complexiteit van de hersenmechanismen die bij gokken betrokken zijn, vereist een multidisciplinaire aanpak. Neurowetenschappers, psychologen, sociologen en wetgevers moeten samenwerken om globale oplossingen te ontwikkelen, waarbij preventie, regelgeving en ondersteuning voor getroffen personen worden gecombineerd.
Het werk van deze Franse onderzoekers opent de weg naar een beter begrip van de interacties tussen de hersenen en gokken. Deze wetenschappelijke vooruitgang zou de preventie- en behandelingsmethoden kunnen transformeren, zodat gokken veiliger en bewuster wordt voor iedereen.