Casino van La Baule: de coulissen van het gokken
In zijn kantoor in het Barrière-casino van La Baule glimlacht Geoffrey Salingue wanneer hij over geld spreekt. Niet omdat hij het zelf opstrijkt, maar omdat hij weet dat elke gespeelde fiche deel uitmaakt van een complexe machine: spelers, automaten, gemeente en Staat. En in de gok-economie vertelt elke euro zijn eigen verhaal.
Miljoenen die van hand wisselen
In 2024 realiseerde het casino van La Baule tussen de 13 en 14 miljoen euro aan bruto spelopbrengst. Een cijfer dat het etablissement op de 69e plaats zet van de 200 Franse casino’s.
“Dat bedrag is de bruto spelopbrengst, dus wat mensen inzetten, min wat ze winnen,” verduidelijkt Geoffrey Salingue.
Maar al dat geld blijft niet in de kassa van het casino. Ongeveer 60% van dit volume wordt onmiddellijk afgeroomd door de Staat en de gemeente. Vorig jaar werd 1,3 miljoen euro aan de stad La Baule overgemaakt, terwijl meer dan 6 miljoen rechtstreeks naar de schatkist van de Staat ging.
“Dat maakt van ons een belangrijke economische speler in de gemeente,” geeft de directeur toe, “waardoor de organisatie van grote evenementen mogelijk wordt, en dat verklaart waarom gemeenten allemaal een casino willen hebben.”
Veiligheid, een dagelijkse obsessie
In een sector waar cash voortdurend circuleert, is waakzaamheid een gouden regel. Elk bankbiljet wordt gecontroleerd door detectors om fraude te vermijden. En wanneer het om grote winsten gaat, is de regel duidelijk: geen sprake van om €20.000 in contanten uit te betalen. Het systeem gaat verder: strikte antiwitwascontroles worden door de Franse regelgeving opgelegd, wat een bijna volledige traceerbaarheid van de geldstromen garandeert.
Spelen is een kwestie van waarschijnlijkheid
Spelers hopen te winnen, maar het toeval laat zich niet temmen. Achter elke gokautomaat schuilt een gereglementeerd uitbetalingspercentage (TRR), in Frankrijk vastgesteld op minimaal 85%. In La Baule ligt dat hoger: ongeveer 92%. Als men €100 inzet, krijgt men op lange termijn gemiddeld €92 terug. Maar de magie van het spel zit in de variaties: soms betaalt de machine meer terug dan de inzet, €110, €120 of zelfs €200.
De uitbetalingspercentages zijn geen streng bewaard geheim. Elke speler kan de sticker of de computer van een automaat raadplegen om het TRR te verifiëren. Een noodzakelijke transparantie. Hoe dichter het percentage bij 100% ligt, hoe meer vertrouwen de klanten krijgen en hoe groter hun zin om te spelen.
Daar ligt de concurrentie tussen casino’s. Want ook al kan men geen winst aan elke speler garanderen, men kan tenminste eerlijke en gereglementeerde spelomstandigheden verzekeren.
Een lokale economie onder druk
Hoewel de Staat en de stad belangrijke inkomsten halen uit casino’s, moeten de etablissementen zelf omgaan met een paradoxale realiteit: ze zijn tegelijk een bron van ontspanning, een economische pijler voor de regio en een actor die onderworpen is aan zware fiscaliteit.
Het casino van La Baule illustreert perfect de complexiteit van de gok-economie in Frankrijk. Achter de lichten van de speelautomaten en de glans van de speeltafels circuleert het geld binnen een fiscaal, regelgevend en sociaal kader van uiterste strengheid.